نویسنده:خدامراد سلیمیان
منبع:درسنامه مهدویت1-ص36تاص37
 
 
 

«و خواستیم بر کسانی که در آن سرزمین فرو دست شده بودند، منّت نهیم و آنان را پیشوایان [مردم‏] گردانیم و ایشان را وارث [زمین‏] کنیم».
این آیه طبق فرمایش امام علی(علیه السلام)، در نهج البلاغه و روایاتی چند از دیگر امامان(علیهم السلام)، ناظر به پیروزی مستضعفان بر مستکبران است و اینکه سرانجام، جهان از آنِ شایستگان خواهد شد.
آیه یاد شده، هرگز از یک برنامة موضعی و خصوصی مربوط به بنی¬اسرائیل سخن نمی¬گوید؛ بلکه بیانگر یک قانون کلی برای همه عصرها و قرن¬ها است. این بشارتی در زمینه پیروزی حق بر باطل و ایمان بر کفر است. نمونه کامل تر آن، حکومت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله وسلم) و یاران آن حضرت بعد از ظهور اسلام بود.
گسترده‏ترین نمونه آن نیز، ظهور حکومت حق و عدالت در تمام کره زمین به دست حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد بود.
این آیه از جمله آیاتی است که به روشنی، بشارت به «ظهور» چنین حکومتی می‏دهد؛ از این رو اهل بیت(علیهم السلام)، در تفسیر آن به این ظهور بزرگ اشاره کرده‏اند. از امام علی(علیه السلام) در
نهج¬البلاغه آمده است:

«دنیا پس از چموشی و سرکشی ـ همچون شتری که از دادن شیر به دوشنده‏اش خودداری می‏کند و برای بچه‏اش نگه می‏دارد ـ به ما روی می‏آورد ... سپس آیه و «نرید ان نمن...» را تلاوت فرمود» .
در حدیث دیگری می¬فرماید:
؛ «این گروه آل محمد(صلی الله علیه و آله وسلم) هستند، خداوند مهدی آنها را بعد از زحمت و فشاری که بر آنان وارد می‏شود، برمی‏انگیزد و به ایشان عزّت می‏دهد و دشمنانشان را ذلیل و خوار می‏کند».

پی نوشت ها:

1. قصص (28)، آیه 5.
2. سیّد رضی، نهج البلاغه، ص 506.
3. محمد بن حسن طوسی(ره)، کتاب الغیبة، ص184.